De mieren (Formicidae) van Vlaanderen.

 

Inleiding


Atlas Vlaanderen

Blauwtjes

Bosmieren

Checklist

Collectie

Communicatie

Curiosa

Databank

Determinatiesleutel

Fiches

Focus op ...

Fossielen

Gynandromorfen

Koloniestichting

Laatste update

Lieveheersbeestjes

Links

Literatuur

Mierenhandel

Nieuwe soort

Nieuwe publicaties

Wenst u op de hoogte gesteld te worden van de laatste wijzigingen? Stuur ons een mailtje met uw verzoek.

Plantenluizen

Projecten

Symbiose

Taxonomen

Werkgroep

home

Formicidae : Formicinae : Lasius : Chthonolasius : Lasius meridionalis

Lasius meridionalis (Bondroit)

Datum van de beschrijving: 1920
Beschreven door: Bondroit, pagina(s) 143
Referentie van de originele beschrijving:

  • Bondroit, J., 1920. Notes diverses sur les fourmis d'Europe. Ann. Soc. Entomol. Belgique 59: 143-158.

Synoniemen:

Nederlandse naam: veldmier

* * * * *

typebeschrijving

Bondroit geeft een eerste beschrijving in 1918 :

* Formicina sp. ?.

. Facies d'umbrata, mais tête et thorax plus luisants; mandibules moins fortement sculptées; écaille plus haute, simplement tronquée au sommet; les tibias sont pileux. - Long. 7 mm.

Aveyron (Dr Rabaud)

Cette Fourmi appartient peut-être à la forme suivante (F. mixto-umbrata For.) dont je ne connais que la description.

In zijn publicatie van 1920 wijst Bondroit erop dat hijzelf (in 1918) en Emery (in 1916 - en niet 1915 zoals Bondroit meldt) een mate van verwarring heeft gecreerd voor de soorten van het genus Formicina Shuck. (Lasius F.). In zijn overzicht van die betrokken soorten geeft hij dan een aangepaste beschrijving van zijn eerdere Formicina sp. ? die hij nu F. meridionalis noemt.

F. meridionalis n. sp. - F. sp. ? Bondr., Ann. Fr., 1918, p. 30. -

Scape plus aplati que chez F. umbrata  ; funicule plus allongé, les articles 2 à 6 au moins moitié plus longs que larges, les suivants environ moitié plus longs que larges, le dernier long comme les 2 précédents réunis. Ponctuation céphalique plus fine que chez umbrata , occiput un peu moins échancré, sillon frontal net. Ecaille à peine sinuée au sommet, les angles largement arrondis (tout à fait semblable à la fig. 82, 1, p. 249 du travail d'Emery - pdf). Les poils du thorax assez longs, ceux du gastre très courts sauf vers l'extrémité, écaille pileuse, tibias assez abondamment pileux. Corps brun obscur, les appendices plus clairs. L. 7 mill.

Aveyron (Dr E. Rabaud).

Cet insecte a les téguments luisants du F. mixta , par la forme de la tête se rapproche plutôt d' umbrata , antennes encore plus allongées que celles de ce dernier. C'est peut-être le F. umbrata Em. (lec. cit., p. 249).

* * * * *

  • Bondroit, J., 1918. Les fourmis de France et de Belgique. Ann. de la Soc. Entom. de France - Vol. LXXXVII, p. 1 - 178.

  • Bondroit, J. 1920. Notes diverses sur les fourmis d'Europe. Ann. Soc. Entomol. Belgique 59: 143-158.

  • Emery, C. 1916. Fauna Entomologica Italiana. I. Hymenoptera. - Formicidae. Boll. Soc. Entomol. Ital. 47 : 79-275.

* * * * *

De veldmier is een temporeel parasitaire soort die tot hiertoe werd aangetroffen in de Antwerpse en Limburgse Kempen en in de Westhoek aan de kust.